Dorastał w rodzinie o silnych tradycjach patriotycznych. Ukończył II Gimnazjum w Rzeszowie, a w młodości aktywnie uprawiał sport, był piłkarzem Resovii. Fascynacja lotnictwem zaprowadziła go do Szkoły Podchorążych Lotnictwa w Dęblinie, nazywanej „Szkołą Orląt”. Po ukończeniu szkoły został przydzielony do 6. pułku lotniczego we Lwowie, gdzie zdobywał doświadczenie w jednostkach liniowych. 31 sierpnia 1939 r., w przededniu wybuchu wojny, otrzymał promocję na stopień podporucznika. W kampanii wrześniowej służył w 161. Eskadrze Myśliwskiej, podporządkowanej dowództwu lotnictwa Armii „Łódź”.
2 września 1939 r. ppor. Kramarski wystartował na samolocie PZL P.11c w celu przechwycenia niemieckiego ugrupowania bombowego kierującego się na Łódź. W trakcie starcia jego maszyna została trafiona podczas nierównego pojedynku z bombowcami i ich eskortą. Ranny pilot próbował dalej prowadzić walkę, jednak jego uszkodzony i płonący samolot spadł między Sędziejowicami a Emilianowem. Zginął na miejscu, mając zaledwie 23 lata.
Za odwagę i postawę bojową został pośmiertnie odznaczony Krzyżem Walecznych. W Emilianowie, w miejscu jego śmierci, stoi pomnik poświęcony młodemu pilotowi.
Napisz komentarz
Komentarze