Sanok

Był postacią nietuzinkową, świetnym dziennikarzem muzycznym, prezenterem radiowym i tłumaczem. Popełnił samobójstwo w wigilię, 24 grudnia 1999 roku.

W 1904 roku sensacją Sanoka i okolic stały się problemy finansowe tutejszej instytucji kredytowej - Powiatowego Towarzystwa Zaliczkowego. Smaczku, nagłaśnianej także w ówczesnej prasie, aferze dodawał fakt, iż za jednego z winowajców problemów tegoż lokalnego parabanku uznano między innymi ówczesnego burmistrza miasta Aitala Witoszyńskiego, który z tego powodu musiał odejść ze stanowiska.

Stanisław Ryniak miał najniższy, przeznaczony dla Polaków więźniarski numer obozowy w Auschwitz. Za drutami niemieckich obozów przeżył pięć lat. Zmarł niemal 60 lat po wyzwoleniu - 13 lutego 2004 roku.

To jedna z ciekawostek okresu tuż przedwojennego i samej kampanii wrześniowej. Niedługo przed wybuchem wojny powstały plany stworzenia, na wzór japońskich,  polskich "żywych torped”. Zainteresowanie było spore, wiemy, że zgłaszały się również osoby z obecnego Podkarpacia. W czerwcu 1939 roku w ramach stacjonującego w Sanoku 2. pułku strzelców podhalańskich utworzono nawet Samodzielny Batalion Szturmowy, zwany "batalionem śmierci". Niestety informacje na ten temat są nader skąpe.

Zygmunt Karol Gorazdowski, organizator licznych instytucji dobroczynnych, założyciel Zgromadzenia Sióstr Miłosierdzia św. Józefa (tercjarek). Swoje życie poświęcił ludziom ubogim i odrzuconym. Dzisiaj, jako święty kościoła katolickiego, jest patronem Sanoka - rodzinnego miasta.

Była czwartą żoną Władysława Jagiełły i matką dwóch królów Polski: Władysława III (nazwanego później Warneńczykiem) i Kazimierza IV. Przez ponad ćwierć wieku ściśle związana była z Sanokiem.

1 września 1939 roku o godzinie 4.50, zaledwie pięć minut po oddaniu pierwszych salw przez pancernik „Schleswig Holstein”, serią niemieckiego karabinu maszynowego został przeszyty zawiadowca stacji PKP Gdańsk - Westerplatte Wojciech Najsarek. Pochodzący spod Sanoka kolejarz był jedną z pierwszych ofiar II wojny światowej.