podkarpacie

Andrzej Pluta (3.07.1869-16.10.1936), rolnik, działacz społeczny i polityczny  ruchu ludowego, poseł na Sejm II RP w latach 1919-1930, senator (zrzekł się mandatu w okręgu lwowskim), publicysta chłopski, wydawca, urodzony w Szklarach gm. Hyżne powiat  Rzeszów.

Pierwsze starania o budowę kolei z Przeworska do Dynowa podjął dr Karol Lewakowski, poseł do Parlamentu Austriackiego w Wiedniu, działacz ludowy. W 1891 roku wysunął propozycję budowy 2 linii kolejowych: pierwsza z Przeworska przez Dynów-Brzozów-Międzybrodzie do Sanoka (90 km), druga z Rzeszowa przez Tyczyn do Dynowa (40 km).

Historia skoków narciarskich ma swój początek w Norwegii, a w szczególności na wzgórzu Holmekollen w dzisiejszym Osolo, ojczyźnie światowego narciarstwa. Za jednego z pierwszych narciarzy i skoczków jest uznawany Sondre Nordheim, mieszkaniec Telemarku, miejscowości od której pochodzi nazwa sposobu lądowania skoczków narciarskich. Ta najbardziej emocjonująca i efektowna narciarska dyscyplina sportowa dotarła również na początku XX w. na dzisiejsze Podkarpacie.

Zimą 1387 roku Jadwiga będąca królem Polski zbrojnie ruszyła na tereny dzisiejszego Podkarpacia, by po prawie 20 latach panowania węgierskiego, przywrócić je Królestwu Polskiemu. Pod Jarosławiem stoczyła bitwę z własną siostrą.

W pierwszej połowie 1919 wschodnie tereny dzisiejszego Podkarpacia znajdowały się niemal na linii polsko-ukraińskiego frontu. W wielu miastach, nawet tych całkowicie zajętych przez oddziały odradzającego się państwa polskiego panował wojenny rygor. Sprawy codziennego życia regulowane były często przez komunikaty i rozkazy wojskowe. Jak wyglądało – w ich świetle – przyfrontowe życie?

Był jednym z największych zbrodniarzy II wojny światowej operujących na terenie Polski,  w tym obecnego Podkarpacia. W czasie Kampanii Wrześniowej dowodził jednostkami Einsatzgruppen, które posuwając się w ślad za siłami frontowymi dokonywały masakr ludności cywilnej, w tym Żydów. Kierował m.in. niemieckim aparatem terroru w dystrykcie krakowskim i warszawskim. Odpowiadał za masowe egzekucje i wywózki do obozów koncentracyjnych. SS-Standartenführer Ludwik Hahn, mimo ogromu ciążących na nim zbrodni, w zasadzie uniknął odpowiedzialności współmiernej do winy. Kara jaką ostatecznie, po wielu latach, poniósł była niemal symboliczna.