historia

W 2026 roku zmienią się zasady ortografii w języku polskim. Będzie to największa rewolucja językowa w Polsce od prawie 90 lat. Ostatnia taka reforma została przeprowadzona w Polsce w 1936 roku. I wzbudzała wiele emocji, a nawet sprzeciwów. Nowych zasad pisowni nie uznały periodyki koncernu „Ilustrowany Kuryer Codzienny”, założonego przez pochodzącego z Mielca Mariana Dąbrowskiego.

To nieco zapomniana, a niezwykle ciekawa postać, przez lata związana z ziemią sanocką. Tu przez dłuższy czas kierował naftową spółką, był wybitnym inżynierem górniczym i geologiem. Mimo żydowskiego pochodzenia przeżył obóz Auschwitz do którego trafił z I transportem w czerwcu 1940 roku.

16 maja 1848 roku dekretem władz galicyjskich Jan Andrzej Pelar otrzymał koncesję na utworzenie „handlu książek muzykaliów jako też przedmiotów innych sztuk pięknych w obwodowym mieście Rzeszowie”.  Księgarnia działa do dzisiaj i jest najprawdopodobniej najstarszą w Polsce, nieprzerwanie działającą od momentu założenia.

Kozacy zdarli z niego kapłańskie szaty i bili nahajkami. Wybito mu żeby, wyrwano paznokcie i skórę z z ręki. Okręconego sznurem przywiązano do koni i powleczono do Janowa. Tu, w miejskiej rzeźni, przypalano go ogniem, na wyciętą w formie ornatu skórę na plecach wysypywano sieczkę. Potem odcięto nos i wargi, wykłuto oko, wycięto język. Powieszonego do góry nogami dobito cięciem szabli.

Było ciepłe, majowe popołudnie. Zakurzonym gościńcem w kierunku Jarosławia jechała kawalkada wozów zaprzężonych w wyraźnie zmęczone konie. W pierwszym z nich siedział wysoki, szczupły mężczyzna, który z grymasem na twarzy przeglądał jakieś papiery.

Fred Zinnemann, wielki hollywoodzki reżyser, autor takich kinowych przebojów jak „W samo południe” czy „Stąd do wieczności” urodził się w Rzeszowie w 1907 roku. Przez dziesięciolecia nikt o tym nie wiedział. Informacje na ten temat pojawiły się stosunkowo niedawno.

Oficjalnym pretekstem do rozpoczęcia Operacji „Wisła” (początkowo mającej kryptonim „Wschód”) była śmierć w zasadzce UPA pod Jabłonkami w Bieszczadach wiceministra obrony narodowej gen. Karola Świerczewskiego. Był to jednak tylko pretekst. Wiadomo, że wysiedlenia ludności ukraińskiej planowano już w 1946 roku. W kręgach władzy i wojska panowało przekonanie, że tylko w ten sposób, pozbawiając oddziały Ukraińskiej Powstańczej Armii zaplecza i wsparcia miejscowej ludności, można uporać się ze zbrojnym podziemiem ukraińskim, kontrolującym spore połacie Polski południowo-wschodniej.