podkarpacie

W drugiej połowie września 1939 roku przez teren dzisiejszej Polski południowo-wschodniej  w kierunku granicy węgierskiej przedzierały się tysiące polskich żołnierzy. Częstokroć próby takie kończyły się śmiercią lub niewolą niemiecką.

Zimą 1387 roku Jadwiga będąca królem Polski zbrojnie ruszyła na tereny dzisiejszego Podkarpacia, by po prawie 20 latach panowania węgierskiego, przywrócić je Królestwu Polskiemu. Pod Jarosławiem stoczyła bitwę z własną siostrą.

To jedna z ciekawostek okresu tuż przedwojennego i samej kampanii wrześniowej. Niedługo przed wybuchem wojny powstały plany stworzenia, na wzór japońskich,  polskich "żywych torped”. Zainteresowanie było spore, wiemy, że zgłaszały się również osoby z obecnego Podkarpacia. W czerwcu 1939 roku w ramach stacjonującego w Sanoku 2. pułku strzelców podhalańskich utworzono nawet Samodzielny Batalion Szturmowy, zwany "batalionem śmierci". Niestety informacje na ten temat są nader skąpe.

W pierwszej połowie 1919 wschodnie tereny dzisiejszego Podkarpacia znajdowały się niemal na linii polsko-ukraińskiego frontu. W wielu miastach, nawet tych całkowicie zajętych przez oddziały odradzającego się państwa polskiego panował wojenny rygor. Sprawy codziennego życia regulowane były często przez komunikaty i rozkazy wojskowe. Jak wyglądało – w ich świetle – przyfrontowe życie?

Był jednym z największych zbrodniarzy II wojny światowej operujących na terenie Polski,  w tym obecnego Podkarpacia. W czasie Kampanii Wrześniowej dowodził jednostkami Einsatzgruppen, które posuwając się w ślad za siłami frontowymi dokonywały masakr ludności cywilnej, w tym Żydów. Kierował m.in. niemieckim aparatem terroru w dystrykcie krakowskim i warszawskim. Odpowiadał za masowe egzekucje i wywózki do obozów koncentracyjnych. SS-Standartenführer Ludwik Hahn, mimo ogromu ciążących na nim zbrodni, w zasadzie uniknął odpowiedzialności współmiernej do winy. Kara jaką ostatecznie, po wielu latach, poniósł była niemal symboliczna.