Znajdujący się na cmentarzu w Sanoku grobowiec, w którym spoczywają dwaj polegli w 1922 roku w walce z bandytami policjanci, został zniszczony. Według wnuczki jednego z funkcjonariuszy skala zniszczeń może wskazywać na celową dewastację. Śledztwo w tej sprawie podjęła policja.

Raszków to dość duża, licząca 2 tysiące mieszkańców wieś nad Dniestrem na północy Naddniestrza - formalnie części Mołdawii, faktycznie niezależnego, chociaż nieuznawanego przez świat, państwa funkcjonującego dzięki poparciu Rosji. Do II rozbioru w 1793 roku miejscowość leżała na południowo-wschodnich rubieżach Rzeczypospolitej. Tu znajdowała się ostatnia polska twierdza na granicy z Turcją. Ślady polskości, mimo upływu ponad dwóch stuleci, nadal są tu widoczne.

W 1951 w zamian za bogate w węgiel kamienny skrawki Lubelszczyzny Polska odzyskała kawałek Bieszczad z Ustrzykami Dolnymi i Lutowiskami. Wymiana, mimo, że dotyczyła terytorium stosunkowo niewielkiego, bo równego mniej więcej obszarowi Warszawy, wzbudzała i nadal wzbudza ogromne kontrowersje.

Przez sześć lat zasiadał w galicyjskim Sejmie Krajowym, był aktywnym działaczem raczkującego jeszcze ruchu ludowego, wziętym spółdzielcą i samorządowcem. Maciej Warzecha – włościanin z poddębickiej Jodłowej, to postać niewątpliwie warta przypomnienia.

29 października 1955 roku pod klasztor Zgromadzenia Sióstr Nazaretanek w Komańczy podjechały samochody z funkcjonariuszami Urzędu Bezpieczeństwa i niezwykłym więźniem. - Przywieźliśmy siostrom pacjenta – oświadczyli ubecy zaskoczonym zakonnicom. Owym „pacjentem” był prymas Polski kardynał Stefan Wyszyński. Jego pobyt w Komańczy miał trwać dokładnie rok bez jednego dnia. Do 28 października 1956 roku.

Już latem 1936 roku istniały dość skonkretyzowane plany budowy lotniska w Rzeszowie. Jak wynika z zachowanych relacji prasowych, miało ono powstać w odległości 2-3 kilometrów na wschód od ówczesnych granic miasta, na Słocinie.

Przez dziesięciolecia znajdujący się na ulicy Sandomierskiej (później Grunwaldzkiej) zakład fotograficzny Edwarda Janusza zaliczany był do najlepszych nie tylko w Rzeszowie, ale i całej dawnej Galicji. Tysiące zachowanych zdjęć stanowiących spuściznę po firmie, są dzisiaj niezwykle cennym materiałem dokumentującym dawne życie miasta i jego mieszkańców.

W marcu 1920 roku przed plutonem egzekucyjnym w Rzeszowie stanął Julian Jakubowski, rodem z Tarnowa (niekiedy podawana była informacja, iż był synem szewca z okolic Sędziszowa Małopolskiego), który wraz z kompanem niejakim Władysławem Popkiem stworzył bandę terroryzującą mieszkańców powiatu rzeszowskiego. Słynęli i z nadzwyczajnej śmiałości i z okrucieństwa. Swą działalność rozpoczęli jeszcze u schyłku rządów austriackich. Na przełomie sierpnia i września 1918 roku ich ofiarą padł, zasztyletowany z zimną krwią, 48-letni wachmistrz żandarmerii Broda.

To nieco zapomniana, a niezwykle ciekawa postać, przez lata związana z ziemią sanocką. Tu przez dłuższy czas kierował naftową spółką, był wybitnym inżynierem górniczym i geologiem. Mimo żydowskiego pochodzenia przeżył obóz Auschwitz do którego trafił z I transportem w czerwcu 1940 roku.

W drugiej połowie lat. 50. XIX wieku rzeszowskiemu Gimnazjum groziła degradacja do niższej rangi. Wśród osób, które uratowały, a wkrótce podwyższyły rangę szkoły był Andrzej Oskard - dyrektor placówki, później inspektor krajowy szkół średnich. Za jego rządów w Rzeszowie odbyły się pierwsze egzaminy maturalne.