Urodzony 14 marca 1891 r. w Rzeszowie, od młodości związany z ruchem niepodległościowym, studiował filozofię na Uniwersytecie Jagiellońskim, gdzie uzyskał doktorat. W czasie I wojny światowej służył w Legionach Polskich, a później w wojsku II Rzeczypospolitej w różnych funkcjach sztabowych i dowódczych, awansując do generała brygady jeszcze przed II wojną światową.
Podczas kampanii wrześniowej 1939 r. pełnił funkcję Naczelnego Dowódcy Lotnictwa i Obrony Przeciwlotniczej. Po ewakuacji trafił do Francji, a następnie do Wielkiej Brytanii, gdzie był zastępcą dowódcy I Korpusu WP oraz dowódcą Polskich Sił Powietrznych.
1 grudnia 1941 r. objął dowództwo Wojsk Polskich na Środkowym Wschodzie, odpowiadając za przyjęcie ewakuowanych ze Związku Sowieckiego żołnierzy i cywilów oraz tworzenie struktur wojskowych, w tym II Korpusu Strzelców. W maju 1942 r. został awansowany do stopnia generała dywizji.
Po reorganizacji Armii Polskiej na Wschodzie został jego zastępcą, a potem przeniesiony do Wielkiej Brytanii, gdzie dowodził I Korpusem Pancerno-Motorowym i pełnił funkcję Inspektora Wyszkolenia Wojska do 1946 r. Po wojnie pozostał na emigracji – studiował psychologię i historię sztuki, wykładał na Uniwersytecie w Edynburgu, a następnie osiadł w Kanadzie. Był autorem wspomnień wojennych oraz publikacji naukowych.
(sj)
Napisz komentarz
Komentarze