Skazańcy rozebrani do naga, ze skrępowanymi z tyłu rękami, byli rozstrzeliwani pojedynczo. Przed egzekucją wypisano każdemu z nich numer obozowy na piersiach. Jej przebieg obserwował komendant obozu Rudolf Höss oraz kierownik obozu i lekarz obozowy. Rozstrzeliwał Gerhard Palitzsch, każdorazowo ładując do karabinka nowy nabój.
W tym dniu rozstrzelano 76 więźniów osadzonych wcześniej w KL Auschwitz. Wśród nich było 27 więźniów umieszczonych w celach aresztu w bloku nr 11 przez władze obozowe w dniach od 10 października do 2 listopada 1941 r.
Ponadto gestapo obozowe wezwało z różnych bloków więźniarskich na terenie KL Auschwitz 49 więźniów, informując ich o tym podczas apelu wieczornego w przeddzień egzekucji, których również stracono. Wszyscy z nich w obozowych aktach zgonu mieli odnotowane w języku niemieckim: „Erschiessung wegen Widerstand gegen die Staatsgewalt” (rozstrzelany z powodu oporu przeciw władzy państwowej).
Jako datę śmierci podano fałszywie w ich aktach zgonu dzień 10 listopada 1941 r. Wszyscy zamordowani wówczas Ścianą Straceń byli Polakami, z wyjątkiem jednego więźnia, który był Niemcem. Zwłoki rozstrzelanych spalono w krematorium nr 1 na terenie obozu macierzystego w Oświęcimiu.
Straconymi wówczas więźniami, pochodzącymi z Jarosławia byli: dentysta Józef Lepianka (nr 9152), stolarz Edward Podolec (nr 11347), student Kazimierz Szumlakowski (nr 540) i szewc Bronisław Ujdak (nr 9141).
Jedną z ofiar tej egzekucji był także zamieszkały w momencie aresztowania w Jarosławiu lekarz Jan Rogacki. Był on oficerem służby stałej, który brał udział w walkach o niepodległość i granice II Rzeczypospolitej w latach 1918-1921 i posiadał przydział służbowy do baonu sanitarnego. Na stopie pokojowej kontynuował służbę we wspomnianym baonie, pozostając na etacie przejściowym z przydziałem do Wojskowego Instytutu Przyrodo-Leczniczego im. marszałka Józefa Piłsudskiego. Z początkiem 1924 r. został przeniesiony w stan spoczynku.
Podczas niemieckiej okupacji mieszkał przy ulicy Kraszewskiego 19 w Jarosławiu. Tam w nieustalonych okolicznościach został aresztowany przez funkcjonariuszy Kommandeur der Sicherheitspolizei und des Sicherheitsdienstes für den Distrikt Krakau Außendienststelle Jaroslau i najpierw osadzony w miejscowym więzieniu, a później przyniesiony do więzienia w Tarnowie, skąd 10 stycznia 1941 r. został przywieziony do KL Auschwitz transportem Tarnów – Kraków. W obozie otrzymał numer więźniarski 9279.
Napisz komentarz
Komentarze