Ksiądz Władysław Miegoń - kapelan, marynarz, obrońca Gdyni, męczennik

    Ksiądz Miegoń urodził się na Sandomierszczyźnie, w Samborcu 30 września 1892 r. W wieku 10 lat rozpoczął naukę w Męskim Progimnazjum w Sandomierzu. Po jego ukończeniu, jako 16-latek otrzymał świadectwo dojrzałości i wstąpił do Seminarium Duchownego. Święcenia kapłańskie ks. Miegoń otrzymał w 1915 roku i przez kilka kolejnych lat pełnił posługę duszpasterską w sandomierskich parafiach. Zachowało się wspomnienie o księdzu gdy przypadkowo spotkanemu w okopie rannemu żołnierzowi armii austriackiej udzielił pomocy. Obmył go, zaopatrzył rany, następnie w poszukiwaniu pomocy lekarskiej udał się na linię frontu, a gdy lekarz odmówił przybycia do chorego, wynajął wóz i rannego Austriaka dowiózł do lekarza.
    W grudniu 1919 roku ksiądz Miegoń został oficjalnie kapelanem Marynarki Wojennej. Był współcelebransem uroczystej mszy z okazji Zaślubin Polski z Morzem 10 lutego 1920 roku w Pucku. walczył w  wojnie polsko – bolszewickiej, gdzie wykazywał się wielkim poświęceniem i hartem ducha. 9 sierpnia 1920 roku został ranny pod Makowem Mazowieckim. Za męstwo otrzymał Krzyż Virtuti Militari i Krzyż Walecznych z rąk marszałka Józefa Piłsudskiego.

   Po uzyskaniu i utrwaleniu niepodległości wciąż pracował w Dowództwie Marynarki Wojennej przeniesionym z Pucka do Gdyni. Stąd został jednak przeniesiony do Lublina. Nie ma wątpliwości, iż była to kara za krytykę zamachu majowego. W 1934 roku ks. Miegoń powrócił do Gdyni, otrzymując awans na stopień starszego kapelana (komandor podporucznik) i został wyznaczony na stanowisko Kapelana Dowództwa Floty. W lutym 1939 dokonał m.in. poświęcenia okrętu podwodnego ORP Orzeł.

   1 września 1939 ks. Miegoń ponownie znalazł się na posterunku. Walczył czynnie w obronie Gdyni, z żołnierzami przebywał aż do upadku Kępy Oksywskiej. Zgodnie z Konwencją Genewską po dwóch tygodniach miał zostać zwolniony z niewoli. Zdecydował się jednak na pozostanie z marynarzami. Przebywał w obozach jenieckich m.in. we Flensburgu i Rotenburgu. W 1940 roku wbrew prawu międzynarodowemu wraz z innymi kapłanami został pozbawiony munduru i przeniesiony do obozu koncentracyjnego w Buchenwaldzie, później w Dachau, gdzie otrzymał numer 21223. Zamęczony zmarł 15 października 1942 roku w Dachau. Jego ciało zostało spalone w obozowym krematorium. Dnia 12 czerwca 1999 r. papież Jan Paweł II beatyfikował ks. kmdr ppor. Władysława Miegonia w grupie 108 męczenników, ofiar nazistowskiego terroru, zamordowanych przez niemieckiego okupanta podczas czasach II wojny światowej.

(s)