lancut

Na przełomie XIX i XX wieku w Galicji pojedynki (w większości przypadków) były prawnie zabronione, ale swoisty kodeks honorowy obowiązujący nie tylko w wyższych sferach dopuszczał taką możliwość załatwiania spornych kwestii. O niektórych z nich dowiadujemy się z akt sądowych. W czerwcu 1897 roku przed zwykłym trybunałem w Rzeszowie stanął Wiktor Ramert, kandydat adwokacki z Łańcuta, oskarżony o „zbrodnię pojedynku”.

Niewielka wzrostem (maskowała tę niedoskonałość butami na wysokich obcasach), za to w charakterystycznych dla osiemnastego stulecia wysokich perukach, była jedną z najbardziej wpływowych dam Rzeczypospolitej. Żyła w tak odrealnionym i bajkowym świecie, że kiedy przyszło jej spotkać się z przedstawicielami swoich poddanych skarżących się na nieurodzaj i martwiących o chleb na domowym stole, wedle krążącej po Łańcucie anegdoty, księżna miała odpowiedzieć beztrosko, że..."ona by tam same bułki jadła (!)". To księżna marszałkowa Izabela Lubomirska.

Uchodził za najwszechstronniejszego sportowca przedwojennej Polski – z sukcesami rywalizował na taflach lodowisk i bieżniach, choć najlepiej czuł się na boiskach piłkarskich, szczególnie pod bramką przeciwnika. Był przy tym gorącym patriotą, który nie wahał się chwycić za broń, gdy Ojczyzna znalazła się w potrzebie. Poznajcie Wacława Kuchara – człowieka, który już za życia stał się legendą polskiego futbolu. A pochodził z Łańcuta, gdzie urodził się 16 września 1897 roku.